روش ارزش معاملاتی اولین و مهمترین روش ارزیابی گمرکی است که در قرارداد ارزش گذاری گمرکی ذکر شده است. ارزش معامله به قیمت واقعی پرداخت شده یا قابل پرداخت برای کالا هنگام فروش برای صادرات اشاره دارد.
ارزش گذاری گمرکی کالا عموماً بر اساس قیمت واقعی کالای وارداتی است که در فاکتور نیز منعکس می شود.
ارزش گمرکی برابر با ارزش معاملاتی است در صورتی که تمامی شرایط زیر رعایت شود:
- باید شواهدی مبنی بر فروش برای صادرات به کشور واردکننده در قالب فاکتورهای تجاری، قراردادها یا سفارش خرید وجود داشته باشد.
- نباید هیچ محدودیتی در دفع یا استفاده از کالا توسط خریدار وجود داشته باشد به جز موارد زیر:
الف) مواردی که قانون در کشور واردکننده الزامی می کند.
ب) مواردی که محدود به منطقه جغرافیایی است که فروش مجدد کالا در آن امکان پذیر است.
ج) مواردی که تأثیر قابل ملاحظه ای بر ارزش کالا ندارند.
هنگامی که ارزش معاملاتی به عنوان روش ارزش گذاری استفاده می شود، قیمت نمی تواند مشمول شرایطی باشد که ارزش کالاهای وارداتی را با آن تعیین کرد. این شرایط عبارتند از :
- فروشنده به شرطی قیمت کالا را تعیین می کند که واردکننده مقدار مشخصی از کالاهای دیگر را نیز خریداری کند.
- قیمت کالا بستگی به قیمت کالایی دارد که واردکننده به فروشنده می فروشد.
- هر دو طرف قیمت را به شکلی از پرداخت غیرمرتبط با کالاهای وارد شده تعیین کردند.
با این حال، در صورتی که اطلاعات کافی در مورد جنبه های زیر وجود داشته باشد، می توان تنظیمات خاصی را در ارزش گذاری گمرکی کالا انجام داد:
- کمیسیون و کارگزاری، به استثنای کمیسیون خرید
- هزینه ها و هزینه های بسته بندی و کانتینر
- حق امتیاز و هزینه مجوز
- درآمدهای بعدی
- هزینه حمل و نقل و بیمه
در برخی موارد، مقامات گمرکی ممکن است دلایلی برای تردید در صحت یا صحت ارزش اظهار شده داشته باشند. در چنین شرایطی، ممکن است از واردکننده بخواهند که اطلاعات/توضیحات بیشتری در مورد ارزش اعلام شده ارائه دهد.مقامات گمرکی ممکن است تصمیم بگیرند که ارزش صحیح را نمی توان با استفاده از روش ارزش معاملاتی تعیین کرد، به خصوص اگر حتی پس از دریافت اطلاعات بیشتر از واردکننده همچنان شک داشته باشند. در صورتی که گمرک از روش دیگری برای ارزش گذاری استفاده کند، باید دلایل آن را کتباً به واردکننده ارائه کند.